وسعت یاد کردن همیشه گفتنی نیست
به وسعت همه ناگفتنی ها به یادتم
آدم های خوب را دوست دارم همان هایی که بدی هیچکس را باور ندارند همان هایی که برای همه کس لبخند دارند همان هایی که بوی ناب آدم می دهند و من باور دارم تو از همانهایی
شاید برایت عجیب باشد این همه در آرامشم به آخر که برسی فقط نگاه میکنی
خوابیده بودم،کابوس میدیدم از خواب بیدار شدم تا به آغوشت پناه ببرم افسوس یادم رفته بود از نبودنت به خواب پناه برده بودم
بهانه های دنیا تو را از خاطرم نخواهد برد
من تو را در خاطرم دارم نه در دنیا
